Pianoetudes
Pianoetudes
Navigation
  • NederlandsNederlands
  • EnglishEnglish
  • Home
  • Piano Etudes
  • Productie
  • Theater
  • Cast
  • Pers
  • In de media
  • Foto’s
  • Contact
  • Weblog
#2 Komt uit de verte…. →

#1 I am so so

2 november 2015 | Filed under: Fotografie, Portretten

Tot wanneer is een portret nog actueel? Is een portret niet per definitie een afspiegeling van het verleden? En wat representeert het nu eigenlijk?

In feite is het fotografisch portret pure fictie en verwijst het hooguit naar de werkelijkheid. Het portret vertelt, suggereert, roept de vraag op: wie is deze mens?

Of wie zou deze mens kunnen zijn? Willen zijn, misschien nooit geweest…

In dat opzicht verschilt het fotografisch portret niet van het geschilderde of getekende, of gefilmde of geschreven portret. Alle zijn met beeldende middelen tot stand gebrachte interpretaties van iemand op een bepaald moment in de tijd tot stand gebracht.

bij blog #1a hoe ben ik
foto’s: Ru Hensen; fotoalbum: Leo

Dit jonge portret van mij representeert een laag in de vertellingen die door mij tot stand zijn gebracht, de beschouwende, dromende, mijmerende, reflecterende laag. In de blik ligt dat ergens opgesloten, als ruimte, in het grensgebied van binnen en buiten en het ene oog meer naar binnen als het andere, die geheime wisselwerking die er altijd is, in elk mens natuurlijk.

Ik herinner me goed het moment, het was december 1960. Ik was nog maar net dertien jaar geworden. Ik had een fikse voorhoofdsholteontsteking achter de rug, nog in de laatste fase van herstellen. Op verzoek van mijn ouders, maakte een huisvriend, Ru Hensen, een reeks portretten van alle twaalf kinderen die mijn ouders met behulp van het universum de wereld in hadden gezet. Mijn jongste broertje Maarten was in dezelfde maand als mijn verjaardag één jaar oud geworden. Het gezin was compleet, de altijd gewenste twaalf waren er ook nog gekomen. Of zoals een journalist als onderschrift bij een portret van mijn vader schreef: hij werkte dag en nacht. Dat gold uiteraard ook voor mijn moeder.

De wens was deze twaalf portretjes in een lijst boven het Mariabeeld boven de schoorsteen op te hangen. Ru maakte deze portretjes, vrolijk, opgewekt, we hadden zin in het leven. Mijn ouders waren overeind gekrabbeld uit de oorlog met alle leed van dien. Ik verwijs daarnaar in Etude 5, over Louise Lobatto. Het was ook de wederopbouw, net als die van het gezin, een groeiende, tumultueuze beweging, het zou goed zijn ze even verstild te kunnen zien, op hun door het leven bepaalde rij in leeftijd. Dat betekent: Jan links, dan Mieke volgend, Lidwien, Veronica, Leo, Herman, Paul, Frank, Margriet, Joost, Pieter en tot slot helemaal rechts Maarten.

Mijn portret viel uit de toon. Dat is eigenlijk zo’n mooie benaming. Uit welke toon? Kleur, melodie? Het zou de opgewekte dynamische stroom verstoren. Van mij moest een nieuw portret gemaakt worden. Toen ik helemaal weer de oude (jonge) was, werd een nieuw portret gemaakt in maart 1961. Ditmaal vrolijk, opgewekt, levenslustig, het spatte er vanaf, al schemert er natuurlijk toch nog dat beschouwende in.

Ik was ook gehecht aan het eerste portret, dus plakte ik ze samen in een fotoalbum en schreef eronder: Wie ben ik vandaag? Zo of zo? Wat een mysterieuze vraag is dat, die ik in mijn hele leven nog niet heb opgelost.

Maar als ik moet kiezen, wordt het toch de eerste. De lachende is sprankelend, maar een lachend portret heeft altijd iets geslotens. Je kunt niet zomaar bij dat plezier komen. Waarom werd er gelachen en wat heeft dat met mij te maken die ernaar kijkt?

De niet lachende, geeft alle ruimte om erin te gaan, op te lossen, je ermee te verbinden, hij is onbestemd, open, vol vraagtekens over het leven.

Het net dertienjarig jongetje begint zijn identiteit te ontdekken, te bepalen, vraagt zichzelf af wie hij is, een vraag die tot dan toe niet aan de orde was, het zijn altijd anderen die dat doen. Zelf ben je gewoon wie je bent.

Ik ben natuurlijk beide, het lachende jongetje met de vis of dit ernstige in de onbestemde verte starende ventje. Dit portret heb ik gekozen als signatuur bij mijn blogs. Het is een actueel portret, ik kan niet anders zeggen, er is tijd overheen gegaan en leven sinds het moment van ontstaan, maar heeft nog niets aan actualiteit verloren.

Wie ben ik vandaag? Zo of zo. Krzystov Kieslowski, een van mijn geliefde cineasten beantwoord deze vraag in een gelijknamig filmportret dat zijn dichtbij zijnde medewerkers, cameraman, geluidsman maakte: I am so so.

Daar sluit ik me bij aan: I am so so. Volg mijn blik in de blogs, die zeker gedurende de hele Piano Etude periode, tot eind april, tweemaal per week zullen verschijnen: de ene op de maandag, om bij te komen van het weekend, de ander op de donderdag, om het weekend in te luiden.

portrait Leo dec 1960

 

Did you like this article? Share it with your friends!

Tweet
#2 Komt uit de verte…. →

    

Piano Etudes,

twintig vertellingen geschreven door Leo Divendal, met een top cast van de actrices, Mariken Bijnen & Ilke Turpijn en de pianisten Tomasz Górny & Magdalena Golebiowska.

In een theatrale en muzikale verbeelding van deze romantische, absurde, hilarische en droevige vertellingen, worden de toeschouwers meegevoerd naar het einde van de nacht, een jazz-café in Parijs, een veerboot over de Bosporus, de zwoele bar op de veertigste verdieping van een hotel in São Paulo, een verlaten kamer, een verwoest leven, het ontstaan van een tekening, de geboorte van een dans.

Nieuws

nieuwe service: PIANO ETUDES BOEK OOK TOE TE ZENDEN

Het boek Piano Etudes is naast de voorstelling een grote verrassing, om de teksten terug te lezen, de afbeeldingen te zien van de projecties. In een bijzonder ontwerp gegoten en als ‘programmaboek’ te koop voor de absurd lage prijs van vijf euro. We leggen er geld op toe om het zo bereikbaar mogelijk te maken, desondanks horen we dat het mensen soms ontgaan is en later vragen of het alsnog verkrijgbaar is. Dat kan zeker: voor € 10 sturen we je één exemplaar toe, zorgvuldig verpakt, voor € 15 twee exemplaren, voor € 20 euro drie. In dat geval kunt u een of meerdere exemplaren bestellen bij: communicatie@pianoetudes.nl. U krijgt dan bericht over afhandeling. Het is natuurlijk ook een heel mooi cadeau om iemand blij mee te maken!


Piano Etudes – preview


Piano Etudes – Casa du Nucleo


Mariken Bijnen – Wat maakt Piano Etudes tot een bijzonder project


Ilke Turpijn – Wat maakt Piano Etudes tot een bijzonder project

overzicht speellijst

2015

try-out
zondagmiddag 29 november
Gashoudertheater Dedemsvaart
première
zondagavond 6 december
Compagnietheater Amsterdam
dinsdagavond 8 december
Compagnietheater Amsterdam

2016

donderdagavond 14 januari
Parktheater Alphen a/d Rijn
zondagmiddag 24 januari
de Engelenbak Zaltbommel
donderdagavond 4 februari
Toneelschuur Haarlem
donderdagavond 11 februari
Theater Insblau Leiden
zondagmiddag 14 februari
Ruïnekerk Bergen
donderdagavond 18 februari
Grand Theatre Groningen
vrijdagavond 4 maart
Lindenberg Theater Nijmegen
zondagmiddag 13 maart +
zondagavond 13 maart
Theater Kikker Utrecht
donderdagavond 17 maart
Rietveldtheater Delft
donderdagavond 14 april
+ vrijdagavond 15 april
De Roode Bioscoop Amsterdam

Dit project  is (mede) mogelijk gemaakt door het VSB Fonds, het AFK (Amsterdams Fonds voor de Kunst), de J.C. Ruijgrok Stichting, Henri Moerel Foundation, Fonds 21 en de persoonlijke donateurs via voordekunst.nl.

 . Print . Schermafbeelding 2015-09-24 om 21.54.37.Fonds 21.Logomini
Henri Moerel Foundation

© 2019 Pianoetudes