# 45 alfabet

Het begon zo: er was een bos in a, waarin b samen met c en d een podium hadden gebouwd, waarvoor e al jaren eerder een dakversiering aanbracht en het een opvallend theatertje werd in de provincie f, waar je dikwijls kon kijken naar voorstellingen, zoals ik me bijvoorbeeld g herinner op een zondagmiddag in h en waar je i en j kon zien dansen op de muziek van k, en er waren soms ook zangwedstrijden, die trouwens druk bezocht werden.

Eens op een ochtend gingen de dames l, m naar een uitverkochte voorstelling van n en o samen met twee pianisten, p en q. Iets met etudes, vertellingen en een piano. Ze waren aan de late kant, zodat er al heel veel mensen voor hen zaten. Daar trokken ze zich weinig van aan, l was in het begin nog bescheiden, maar m ging rustig staan als ze dat nodig vond en l volgde haar. En ik, wat later gekomen, stond daarachter en zag helemaal niets meer. Een enkele keer schoven ze iets uit elkaar, zodat ik een glimp kon opvangen van de voorstelling. Ik was daar samen met r en s, die daar ook last van hadden. r is wat brutaler dan ik, klopte m op de schouder, maar die gaf geen krimp. Dus moesten we het alleen van het geluid van de piano hebben. Maar naarmate de voorstelling duurde werd de klank steeds zachter en op het laatst hoorde je niets meer, terwijl het nog niet was afgelopen. Later heb ik t en u nog opgezocht, omdat die me misschien kon vertellen hoe de voorstelling afliep. T kon zich er niet veel meer van herinneren, u dacht te weten dat er een happy end was, maar zou het aan v en w vragen die wel geweest waren, die dichter op het podium hadden gezeten. Maar die hadden er niet veel van begrepen. Ik ben later nog naar een modezaak in x geweest om te vragen of ze nog zo’n bolhoedje hadden. Maar die werden allang niet meer gemaakt. Ik heb op mijn laatste reis naar y trouwens nog zo’n alpinopet gevonden, waarvan z zei dat ik er als een echte Fransman uitzag.